Hoe overleef je in Hollywood? Een ding is duidelijk: je kunt hier niet doodgaan. Als je een ster bent tenminste. Alle sterren zijn gedoemd tot eeuwig doorleven. Zelfs de begraafplaats heet ‘Hollywood Forever’. Alleen stervelingen kunnen daar doodgaan. Zoals ik: ik werd er bijna aangereden. Want ik liep er. En lopen doe je niet in Hollywood. Iedereen rijdt. Dus ook over deze oude-filmsterrenbegraafplaats. Die lijkt op een soort Madurodam van het oude Rome: overal zijn marmeren tempeltjes met pilaren ervoor. In een gigantisch paleis ligt Hollywoods eerste filmster, Rudolph Valentino. Het is net alsof je even bij hem op bezoek gaat. En dat hij toevallig nu even niet thuis is. Je kunt je bijna niet voorstellen dat hij dood is. Alles heeft mythische proporties hier. Maar alles is voorkant, de achterkant bestaat niet en zo wel, dan wordt hij ontkend. Daar kwam ik achter toen een Nederlands televisieprogramma me belde: ze wilden het laatste optreden van een oude Hollywoodster filmen, maar haar manager vroeg erg veel geld. Of ik even met hem kon gaan praten?
Dat klonk makkelijker dan het was: praten heeft hier direct met ‘appearance’ te maken. Een juiste appearance is alles. Een foute appearance? Dan kun je het meteen schudden. Dus deed ik eerst gedegen research naar de manager: die bleek persagent van de Rolling Stones geweest te zijn. En van Barbra Streisand en diva-actrice Bette Davis. En daarna werd hij producer van Broadway-toneelstukken. En daarna manager van een aantal oudere Hollywood-sterren, waaronder Yma Sumac. Walt Disney was meteen gek op haar, toen ze in de jaren vijftig in films speelde, omdat ze zo excentriek was. Meteen was ze een levende legende. Haar zangstem had het ongelooflijke bereik van vijf octaven. Ze trad op in het heilige Scala in Milaan met opera-achtige songs met een mambo-ritme en kreeg grotere ovaties dan Maria Callas.
Er zijn vele legendes over haar afkomst: Was deze über-diva de dochter van een Inka-god uit Peru? Of had Yma Sumac haar naam omgekeerd en heette ze eigenlijk Amy Camus en kwam ze uit de sloppenwijken van New York? Ik wist genoeg: om een juiste appearance te maken moest ik naar het dure Malibu, waar alle filmsterren in een afgeschermde kolonie aan het strand wonen. Alleen daar zijn de allerbeste bloemen en de beste champagne. Die ze overigens in een gewoon bruin papiertje wikkelen. Maar het gaat om het visitekaartje dat ze eraan nieten. En daar kijkt de ontvanger hier meteen naar. Ik belde aan bij een prachtige villa, die over Sunset Boulevard uitkijkt. De manager keek me stomverbaasd aan. Hij had nooit verwacht dat er daadwerkelijk iemand helemaal uit Nederland zou komen. En langzaam maar zeker kwam de aap uit de mouw, en onthulde hij iets van de achterkant, die officieel niet bestaat. Nee, hij had alleen maar om heel veel geld gevraagd om de tv weg te jagen. Het probleem met Yma Sumac is namelijk dat ze nog steeds denkt dat ze de beroemde diva uit de jaren vijftig is. Maar in werkelijkheid was ze snel vergeten en zat ze in diepe armoe. Tot hij voor haar in de jaren tachtig een comeback regelde als een exotische act voor homopubliek. Ze kon alleen niet begrijpen dat ze een grote stap terug moest doen. Dus bleef ze als echte diva exorbitante eisen stellen en kwam steeds vaker niet opdagen. Voor de kosten moest de manager maar opdraaien. Die ging failliet en verloor haar uit het oog.
Tot hij twee jaar geleden hoorde dat ze dood zou zijn. Hij ging op onderzoek uit: hij kwam erachter dat ze zich onmogelijk gedragen had, toen de schuldeisers en later de politie op haar stoep stonden. De rechter had haar opgesloten… in een inrichting voor zware Alzheimerpatienten. De manager heeft haar gered en overgebracht naar een speciaal bejaardentehuis, waar meerdere oude sterren zitten, ooit opgericht door Hollywoods eerste vrouwelijke filmster, Mary Pickford.
Niemand mag daar in. Want de achterkant mag niet getoond worden. Hoe overleeft zij in Hollywood? Een paar keer per jaar dost de manager haar weer uit als de Yma Sumac van weleer. Dan ‘treedt’ ze op. Om publiciteit te genereren noemt hij het steeds ‘het laatste optreden’: Alleen zingt ze niet, ze zet slechts voor 25 dollar een handtekening, en voor 15 dollar gaat ze met je op de foto. Dat geld is keihard nodig om in het dure bejaardenhuis te kunnen blijven.
Zelf is hij zijn faillissement niet te boven gekomen. In de villa logeert hij slechts. Hij overleeft door stiekem illegaal gekopieerde oude films te verkopen via eBay. Op zich ook een interessant verhaal. Maar ook dat mag niet getoond worden. Stomtoevallig is Yma’s volgende ‘optreden’ op de Hollywood Forever-begraafplaats, waar ik net rondgelopen had. Rond Halloween wordt het daar volledig overgenomen door Zuid-Amerikanen, die dan vrolijk felgekleurde lijken ronddragen en tussen de graven gezellig barbecuen en drinken. De feestdag heet De Dag Van De Dood. Ze vieren die dag dat de doden onsterfelijk zijn. Wat in Hollywood natuurlijk altijd al zo is. Want in Hollywood gaan de sterren nooit dood.
